Jongeren lijden het meest onder de woningkrapte

Zes op de tien jongeren ervaren boosheid, frustratie, verdriet en stress over het woningtekort. Belangrijke levensfases zoals voor het eerst zelfstandig wonen, samenwonen, en een gezin stichten, worden uitgesteld. Senioren zijn relatief positief over hun situatie, maar ook zij maken zich zorgen.

Dat meldt verzekeraar Aegon, die onderzoek deed naar de gevolgen van het niet kunnen vinden van betaalbare en passende woningen. Vooral het woningaanbod, de tijd die het kost om een geschikte woning te vinden en de (on)betaalbaarheid worden flink gevoeld.

Vier grote steden

De meeste ondervraagden (in totaal zo’n duizend respondenten) herkennen de krapte op de woningmarkt in de omgeving. Vooral inwoners van de vier grote steden, of juist van de kleinste gemeenten, herkennen het probleem.

Tekst loopt door onder de afbeelding

Negen op de tien respondenten zien weinig aanbod en vinden de tijd die het duurt om een woning te vinden lang. Jongeren ervaren dat nog sterker (95%). Acht op de tien zien dat het huidige woningaanbod niet voldoet aan hun wensen. Van vrijwel de hele onderzoeksgroep zegt rond de 90% dat de huizen tegenwoordig onbetaalbaar zijn en dat er door hoge woonlasten minder budget is voor noodzakelijke uitgaven. Zo’n 93% van de respondenten vindt het lastig een woning te vinden in de gewenste buurt of plaats.

Twee op de drie ondervraagde jongeren lopen zelf aan tegen woningkrapte. Betaalbaarheid is voor hen de vaakst genoemde reden (62%) om níet te verhuizen. Desondanks vormen jongeren de grootste groep die verwacht binnen twee jaar toch weer de woningmarkt te betreden. Senioren verhuizen vooral niet omdat zij geen voor hen geschikte woningen vinden (65%).

Maatschappelijke gevolgen

De maatschappelijke gevolgen van het vinden van passende, betaalbare woningen zijn groot. Vooral het langer thuis wonen van jongeren (91%), het moeilijker doorstromen van ouderen naar meer passende woningen (81%), het uitstellen van samenwonen (74%) en het wachten met het stichten van een gezin (65%) wordt veel herkend. Ook zegt 65% dat zij zien dat gescheiden stellen noodgedwongen langer onder één dak blijven wonen.

Deze percentages liggen hoger als gekeken wordt naar de verschillende onderzoeksgroepen. Jongeren die nog thuis of in een studentenhuis wonen, herkennen het uitstellen van samenwonen (93%) en een gezin stichten (84%) nog sterker. Senioren zien de haperende doorstroom van senioren naar nieuwe woningen het meest (91%). Mensen die gehuwd zijn, samenwonen of een lat-relatie hebben, zien vaker dat gescheiden stellen langer onder een dak moeten wonen (74%).

Compromissen

Gevolg van dit alles is dat er meer compromissen worden gesloten. Zo worden mensen minder kritisch op de kwalitatieve staat van de woning (86%), wonen ze kleiner dan gewenst (83%) of in een woning die niet volledig aan de wensen voldoet (68%). Vooral jongeren (75%) stellen hun woonwensen makkelijk bij. Ook ziet bijna de helft van de ondervraagden meer mogelijkheden om buiten de steden te wonen door het steeds meer geïntegreerde remote of thuis werken.

Eerder onderzoek wees al uit dat hoge woonlasten een negatief effect hebben op de mentale gezondheid, vooral bij jongvolwassenen en mensen met lage inkomens.

  Bron: https://vastgoedactueel.nl/jongeren-lijden-het-meest-onder-de-woningkrapte/